در مورد برنامه حذف هپاتیت توجه داشته باشیم که میان دو واژه زیر تفاوت وجود دارد:
Eradication:
به این معنی است که بروز موارد جدید بیماری را به شکل کامل و دائمی به صفر برسانیم. بعد از این مرحله دیگر نیاز به کنترل بیماری نیست.
Elimination:
به این معنی است که بروز موارد جدید بیماری در یک منطقه ی جغرافیای مشخص را به مقدار صفر یا به مقدار حداقلی از قبل تعریف شده برسانیم
و حال بر اساس برنامه سازمان جهانی بهداشت، elimination of viral hepatitis یا حذف هپاتیت (بی و سی) به صورت کاهش نود درصدی در بروز و کاهش ۶۵ درصدی در مرگ و میر تا سال ۲۰۳۰ یا ۱۴۱۰ تعریف می شود
بعضی چالشهایی که در حذف هپاتیت با آن مواجه هستیم:
۱-واکسیناسیون هپاتیت بی:
پوشش سه گانه این واکسن تا ۲۰۱۵ در جهان به ۸۴ درصد رسیده است که باید به ۹۰ درصد برسد. اما دوز زمان تولد واکسن، پوشش ۳۹ درصدی دارد و تا ۲۰۳۰ باید به ۹۰ درصد برسد.
۲- غربالگری خون تا ۹۷٪ انجام می شود که باید به ۱۰۰ درصد برسد
۳- مقدار پنج درصد تزریقات ناامن باید تا ۲۰۳۰ به صفر برسد.
۴- برنامه های harm reduction باید ارتقا یابد. در حال حاضر به ازای هر فردسال، ۲۵ سرنگ و سوزن فراهم می شود که باید به ۳۰۰ برسد.
۵- در دنیا تنها ۹٪ از بیماران هپاتیت بی و ۲۰٪ از بیماران هپاتیت سی از بیماری خود آگاهند. ۱۰۷ میلیون مورد هپاتیت بی و ۱۵ میلیون مورد هپاتیت سی باید فورا شناخته شوند.
۶- به صورت کلی در ۲۰۱۵ تنها ده درصد از بیماران هپاتیت بی و سی تحت درمان قرار گرفته اند که این در ۲۰۳۰ باید به ۸۰ درصد برسد.
تصویر بالا هم اطلاعات کاملتری در مورد ایران می دهد.